Για τη χριστιανική αλληλεγγύη…

Πολλές φορές, σκέφτομαι: σε μια δύσκολη εποχή, σαν κι αυτή που ζούμε, αλλά και γενικότερα, ποια θα έπρεπε να είναι η στάση των χριστιανών (εφ’ όσον αυτοί θέλουν να τιμήσουν την παράδοσή τους) μέσα στη κοινωνία;

Προσωπικά πιστεύω πως, το βασικότερο από αυτά που μπορούν να κάνουν οι χριστιανοί, μπορεί να συνοψιστεί σε μία λέξη: αλληλεγγύη! Αλληλεγγύη προς τους αδύνατους και τους καταπιεσμένους!

Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της αλληλεγγύης, είναι η παροχή βοήθειας (τροφίμων, ειδών ένδυσης και πρώτης ανάγκης, υπηρεσιών κ.λπ.) σε όσους έχουν ανάγκη. Όμως προσοχή: στην παροχή αυτής της βοήθειας, οι χριστιανοί θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη, ως μια ύπαρξη που δικαιούται να… μην έχει καμία ανάγκη! Πρέπει δηλαδή, να σπάσουν τα αποστήματα της μοιρολατρείας. Οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να ζήσουν μια ζωή αξιοπρέπειας στην οποία θα ικανοποιούνται όλες οι βασικές τους ανάγκες.

Η αλληλεγγύη των χριστιανών, θα πρέπει να ξεπεράσει τα όρια της φιλανθρωπίας, η οποία, στην ουσία, σε πολλές περιπτώσεις, είναι απλώς μια παυσίπονη ένεση που συντηρεί την σάπια κατάσταση που βιώνουμε. Εκτός λοιπόν, από την παροχή βοήθειας και την υλική υποστήριξη αυτών που στερούνται τα βασικά για να ζήσουν, στην αλληλεγγύη των χριστιανών, πρέπει να συμπεριληφθεί και ο αγώνας για την υποστήριξη των δικαιωμάτων αυτών που αδικούνται. Αυτό προϋποθέτει, ουσιαστική κριτική απέναντι στις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα της αδικίας και της ανισότητας μέσα στη κοινωνία, και αγώνα για την διάλυση και την υπέρβαση αυτών των δομών, που συντηρούν την αναγκαιότητα για την ύπαρξη της φιλανθρωπίας.

Σήμερα, όλες οι προεκτάσεις της έννοιας της αλληλεγγύης, είναι απαραίτητες! Τις έχει ανάγκη ο συνάνθρωπος που είναι δίπλα μας: ο πλησίον (Ματθ. 22:39)