Η ζωή μέσα στην πρώτη χριστιανική κοινότητα

Μέσα στην πρώτη χριστιανική κοινότητα της Ιερουσαλήμ «όλοι οι πιστοί ζούσαν σε έναν τόπο και είχαν τα πάντα κοινά· πουλούσαν ακόμα και τα κτήματα και τα υπάρχοντά τους, και μοίραζαν τα χρήματα σε όλους, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός» (Πράξ. 2:44-45, ΝΜΒ). «Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή. Κανείς δεν θεωρούσε ότι κάτι από τα υπάρχοντά του ήταν δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά.» (Πράξ. 4:32). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει «κανείς ανάμεσά τους που να στερείται τα απαραίτητα. Γιατί όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν, κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν, και το έθεταν στη διάθεση των αποστόλων. Απ’ αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του.» (Πραξ. 4:34-35).

Μέσα σε ένα Ρωμαϊκό περιβάλλον που ευνοούσε της ιδέα της ατομικής ιδιοκτησίας, η χριστιανική εκκλησία ανέπτυξε ριζοσπαστικές δομές και έναν εναλλακτικό τρόπο σκέψης.

Αυτή, η πρώτη χριστιανική κοινότητα, ήταν αφοσιωμένη στην χριστιανική διδασκαλία, στην κοινωνία μεταξύ των πιστών, στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, και στις προσευχές (Πραξ. 3:42). Η διδασκαλία της εστίαζε μεν σε πνευματικά ζητήματα, χωρίς όμως να λείπει μια ριζοσπαστική αντίληψη σε διάφορα θέματα. Ήταν σαφώς ζήτημα διδασκαλίας, η απόρριψη του πλούτου και της ατομικής ιδιοκτησίας, και βασιζόταν σε όσα είχε διδάξει ο Ιησούς Χριστός.

Ο Ιάκωβος, ο οποίος ήταν μια ηγετική προσωπικότητα μέσα σε αυτήν την κοινότητα, έγραφε χαρακτηριστικά: «Ακούστε με τώρα εσείς οι πλούσιοι. Κλάψτε με γοερές κραυγές για τα βάσανά σας, που όπου να ‘ναι έρχονται. Ο πλούτος σας σάπισε, και τα ρούχα σας τα ‘φαγε ο σκόρος· το χρυσάφι σας και το ασήμι κατασκούριασαν, και η σκουριά τους θα είναι μαρτυρική κατάθεση εναντίον σας και θα καταφάει τις σάρκες σας σαν τη φωτιά. Κι ενώ πλησιάζει η κρίση, εσείς μαζεύετε θησαυρούς. Ακούτε! Κραυγάζει ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας κι εσείς τους τον στερήσατε· και οι κραυγές των θεριστών έφτασαν ως τα αυτιά του παντοδύναμου Κυρίου. Ζήσατε πάνω στη γη με απολαύσεις και σπατάλες. Παχύνατε σαν τα ζώα, που τα πάνε για σφάξιμο. Καταδικάσατε και φονεύσατε τον αθώο· δε σας προέβαλε αντίσταση καμία.» (Ιακ. 5:1-6).

Το παράδειγμα της πρώτης εκκλησίας διδάσκει πως, οι ριζοσπαστικές κοινωνικές αντιλήψεις, όχι μόνο δεν είναι ασύμβατες με την χριστιανική πίστη, αλλά αντιθέτως, στην πραγματικότητα είναι το φυσικό επακόλουθό της.